Minas Gerais, de Braziliaanse deelstaat waar ik woon, is bekend om zijn kaas. In heel Brazilië is de Queijo de Minas bekend of zelfs beroemd. In de supermarkten kun je constateren dat de productie enorm moet zijn, gezien de grootte van de kaasschappen en de enorme variatie in merken en typen die je er aantreft. Veel van de Minaskazen hebben als soortnaam Padrão. Daarnaast is ook Parmezão, inderdaad: Parmezaanse kaas, van Braziliaanse makelij heel populair.
De smaakverschillen tussen de talloze Minaskazen zijn niet zo heel groot. De ene is wat pittiger dan de andere, de ene is beter snijdbaar dan de andere, de ene is wat droger dan de andere, maar het zijn vrijwel allemaal variaties op hetzelfde thema.
Een enkele keer tref je eens een kaas aan waar op het etiket Tipo Gouda staat of Tipo Edam, maar behalve de naam lijken die kazen weinig gemeen te hebben met de Nederlandse Goudse of Edammer kazen.
 |
| Geitenkaas uit Nederland |
Voor echt lekkere kaas moet je op zoek naar uit Nederland geïmporteerde kazen. In de grote steden zijn die meer en meer te koop bij de grotere kruideniersketens, zoals de Pão de Açucar in Rio de Janeiro en São Paulo.
Bert Ernste plaatste er recent mooie foto’s van op zijn site. Wij krijgen af en toe de kans Nederlandse kaas in te slaan in de Mercado Central in Belo Horizonte, waar nu verschillende winkeltjes kaas verkopen met namen als Vincent en Vermeer. Maar daar komen we maar af en toe, te weinig om altijd Nederlandse kaas op tafel te hebben. Dat is jammer, want de laatste keer troffen we er zelfs Nederlandse geitenkaas aan, echt een grote delicatesse. Helaas zijn de prijzen ook niet mis; de geitenkaas kostte ongeveer 105 reais per kilo (koers van eind december: € 39,00). En eigen import is er niet bij, want het is verboden zelf kaas mee te nemen. Eenmaal moest ik meegebrachte kaas bij de douane inleveren. De kaas zelf werd in mijn bijzijn in stukken gesneden en in een afvalbak gegooid (eet ’m lekker zelf op, dacht ik nog) en mijn naam kwam in de computer te staan. Ik las al van een andere Nederlander die het nog eens probeerde en prompt om de oren werd geslagen met de opmerking dat hij al eerder was gewaarschuwd.
 |
| Mijn favoriete Gruyère |
Gelukkig is er een alternatief om de perioden zonder Nederlandse kaas te overbruggen. In een nieuwe supermarkt én in de Mercado Central in Belo Horizonte is in Minas Gerais geproduceerde gruyère (spreek uit: groeièèr) te koop en de smaak daarvan komt dicht in de buurt van de gruyère uit Europa. Dat is dus mijn favoriete Braziliaanse kaas geworden.
De queijo de Minas komt overigens uitstekend tot zijn recht op de desserttafel; een lievelingstoetje van veel Brazilianen is ‘Romeu e Julieta’, een plak Minaskaas met een plak mierzoete goiabada, een stevige jam, gemaakt van een vrucht uit tropisch Brazilië. Inderdaad een delicatesse.
Inderdaad ga je, als je lang in het buitenland bent, op een gegeven ogenblik bepaalde smaken missen, waar je aan gewend bent.
Daar komt bij dat de Brazilianen geen broodeters zijn. Ik mis, als ik in Brazilië ben, ‘onze’ soorten volkoren brood en de ruime keus in broodbeleg van Nederland, kaas en vleeswaren. Pindakaas heb ik gelukkig gevonden.
Geniet van je kaasjes!
Dit leek me bij dit blog wel gepast.
http://kunstminnares.wordpress.com/2011/12/28/kaas/
Leuk en herkenbaar stukje Constant. Wat kaas betreft zitten wij goed want onze supermarkt is Pão de Açucar. Ik zag onlangs ook Hollandse kazen bij Armazem Geral waar wij af en toe wijn kopen. Er is eigenlijk niet zoveel wat wij uit Nederland missen maar kaas in ieder geval wel. En drop.
Dank voor jullie reacties, Bert en Joop. In het begin miste ik de biologische pindakaas, maar inmiddels kan ik in Mariana en in Belo Horizonte vervangers kopen die mijn heimwee totaal hebben weggenomen. Drop is voor mij niet iets waar ik niet zonder kan. Maar kaas – dat was dus een tijdje écht een probleem. Wat dat betreft merk je dat Mariana maar een klein plaatsje is. En de eigenaar van een delicatessenwinkel vertelde me dat voor het gros van de Marianenses geldt: wat de boer niet kent … Hij heeft zijn winkel dan ook na minder dan twee jaar moeten sluiten.
Inmiddels leerde ik van Bert Ernste dat precies dezelfde Nederlandse geitenkaas waarvoor ik in Belo Horizonte bijna 105 reais per kilo betaalde bij de Pão de Açucar in São Paulo iets minder dan 80 reais per kilo kost. Reden om een volgende keer maar eens in verschillende supermarkten te gaan zoeken.
Niet echt actueel dit topic, maar toch, de koers is nu echt dramatisch voor import, de ketens in RJ Zona Sul en Pao de Açucar, maar ook zo nu en dan Extra (afhankelijk in welke wijk) verkopen de door “Kroon” geproduceerde kazen (Uniekaas zit hier overigens achter heb ik uit betrouwbare bron vernomen). Tip: Laat in elk geval vrienden en familie het altijd proberen, paar kilo kaas bij toeristen kijken ze niet zo heel snel naar is mijn ervaring. Ik heb tot nu toe gelukkig altijd mijn kaas uit NL (van de boer uiteraard!) binnen gehad. En als je via een indirecte vlucht het land binnen komt (bijv. een andere stad waar je zelf niet woont) wil het ook nog wel eens makkelijker gaan. Altijd vacuüm laten verpakken uiteraard. Dat is ook beter voor de smaak vd kaas. Ik merkte trouwens wel dat Polenghi Maasdam produceert, is nog best een redelijke poging van onze Zuid-Amerikaanse vrienden. Maar er staan een aantal importeurs op het punt ook kaas te mogen importeren in Brazilië (via betrouwbare bron wederom). Dus er komt verbetering aan. Net als met het bier…
Voor wie bovenstaande reactie leest: wees je ervan bewust dat kaas (en andere melkproducten) meenemen naar Brazilië niet mag vanwege het risico daarmee ziektes mee te brengen.
Er zijn al geruime tijd diverse Nederlandse kazen te koop in de betere Braziliaanse supermarkten.