Minas Gerais, de Braziliaanse deelstaat waar ik woon, is bekend om zijn kaas. In heel Brazilië is de Queijo de Minas bekend of zelfs beroemd. In de supermarkten kun je constateren dat de productie enorm moet zijn, gezien de grootte van de kaasschappen en de enorme variatie in merken en typen die je er aantreft. Veel van de Minaskazen hebben als soortnaam Padrão. Daarnaast is ook Parmezão, inderdaad: Parmezaanse kaas, van Braziliaanse makelij heel populair.

De smaakverschillen tussen de talloze Minaskazen zijn niet zo heel groot. De ene is wat pittiger dan de andere, de ene is beter snijdbaar dan de andere, de ene is wat droger dan de andere, maar het zijn vrijwel allemaal variaties op hetzelfde thema.

Een enkele keer tref je eens een kaas aan waar op het etiket Tipo Gouda staat of Tipo Edam, maar behalve de naam lijken die kazen weinig gemeen te hebben met de Nederlandse Goudse of Edammer kazen.

Voor echt lekkere kaas moet je op zoek naar uit Nederland geïmporteerde kazen. In de grote steden zijn die meer en meer te koop bij de grotere kruideniersketens, zoals de Pão de Açucar in Rio de Janeiro en São Paulo.

Bert Ernste plaatste er recent mooie foto’s van op zijn site. Wij krijgen af en toe de kans Nederlandse kaas in te slaan in de Mercado Central in Belo Horizonte, waar nu verschillende winkeltjes kaas verkopen met namen als Vincent en Vermeer. Maar daar komen we maar af en toe, te weinig om altijd Nederlandse kaas op tafel te hebben. Dat is jammer, want de laatste keer troffen we er zelfs Nederlandse geitenkaas aan, echt een grote delicatesse. Helaas zijn de prijzen ook niet mis; de geitenkaas kostte ongeveer 105 reais per kilo (koers van eind december: € 39,00). En eigen import is er niet bij, want het is verboden zelf kaas mee te nemen. Eenmaal moest ik meegebrachte kaas bij de douane inleveren. De kaas zelf werd in mijn bijzijn in stukken gesneden en in een afvalbak gegooid (eet ’m lekker zelf op, dacht ik nog) en mijn naam kwam in de computer te staan. Ik las al van een andere Nederlander die het nog eens probeerde en prompt om de oren werd geslagen met de opmerking dat hij al eerder was gewaarschuwd.

Gelukkig is er een alternatief om de perioden zonder Nederlandse kaas te overbruggen. In een nieuwe supermarkt én in de Mercado Central in Belo Horizonte is in Minas Gerais geproduceerde gruyère (spreek uit: groeièèr) te koop en de smaak daarvan komt dicht in de buurt van de gruyère uit Europa. Dat is dus mijn favoriete Braziliaanse kaas geworden.

De queijo de Minas komt overigens uitstekend tot zijn recht op de desserttafel; een lievelingstoetje van veel Brazilianen is ‘Romeu e Julieta’, een plak Minaskaas met een plak mierzoete goiabada, een stevige jam, gemaakt van een vrucht uit tropisch Brazilië. Inderdaad een delicatesse.