Mariana, het historische stadje waar ik nu meer dan vijf jaar woon, is een kleine en, op zijn historische waarde na, onbeduidende plaats. Marianenses, zoals de bewoners in het Braziliaans heten, vinden wel dat met name het toerisme moet groeien, maar ze vinden ook dat het de verantwoordelijkheid van anderen is. De gemeente, met name; zelf lijken ze er geen poot voor uit te willen steken.

Meer en meer krijg ik de indruk dat ik me hier een beetje levend begraven heb. De leveranciers laten het keer op keer afweten. Aan de straatkant heeft mijn huis een deur die met een druk op de knop vanuit de intercom in de keuken was te openen, of met een schakelaar in de muur naast de deur. Omdat de intercom niet meer nieuw was en we een extra telefoon-met-drukknop wilden, nodigden we een elektricien uit. Hij installeerde een nieuwe intercom, maar toen hij op vrijdag vertrok, deed het slot het niet meer. Zaterdagochtend zou hij terugkomen, maar hij kwam niet. De week daarop zou hij terugkomen, maar hij kwam niet. Het heeft meer dan een maand geduurd voordat hij zich weer vertoonde. Na enige tijd werkte het slot weer niet en de intercom deed het ook niet altijd. Andere elektricien gebeld. Tijd gewacht. De intercom bleek van binnen door mieren te zijn opgegeten. En de reparateur constateerde dat het slot in de deur was overleden. Het ging zijn mogelijkheden te boven, zodat we maar naar een specialist moesten gaan.
Twee monteurs over de vloer die een nieuwe intercom installeerden en terug zouden komen om een afdichting te plaatsen, ook tegen de mieren. We vroegen wie het slot zou kunnen vervangen. Na enkele blikken over en weer lieten ze weten dat ze er zelf voor konden zorgen, als we het maar niet aan de baas lieten weten. Maak maar een offerte, zeiden we.
Ze vetrokken en kwamen niet terug. Daniele vond een andere leverancier die net het slot in bestelling had dat we nodig hebben. Zou deze week komen. Gisteren stonden die twee monteurs weer op de stoep, maar ik moest zeggen: jongens, dat duurde te lang, we hebben al een afspraak met een ander. Belt die ander: ik heb wel een slot gekregen, maar niet het goede. Kan wel volgend jaar worden. Op Mercadolivre, de Braziliaanse Marktplaats, barst het van de sloten. Maar telkens krijg ik de indruk dat leveranciers hier het bestellen uitstellen tot ze een goedkope aanbieding tegenkomen of meer klanten voor hetzelfde product hebben. Bestel ik het slot elders zonder overleg met degene die het moet monteren, dan loop ik kans dat mijn aankoop wordt afgekeurd.
Mijn broodbakmachine gaf een tijd geleden de geest. Ik stuurde de fabrikant per e-mail een gedetailleerde beschrijving van het defecte onderdeel, nauwkeuriger kon het niet. Eerst kwam er helemaal geen antwoord, na enkele weken een e-mail: voor het beoordelen hebben we een preciezere beschrijving nodig. Via internet vonden we een reparateur in een stadje op 70km van Mariana. Telefonisch contact. Eerst snapten ze niet wat Daniele bedoelde met panificadora, de naam die de fabrikant zelf gebruikt. Toen ze erachter waren om welk apparaat het ging, begrepen ze niet welk onderdeel we nodig hadden. Ik bood aan een e-mail te sturen met een foto van het onderdeel. Goed idee, vonden ze. Ik kreeg een e-mailadres dat niet bleek te kloppen. Opnieuw gebeld, ja, dat e-mailadres gebruikten ze zelf ook, dus het moest kloppen. Allerlei variaties geprobeerd, met hoofd- en kleine letters, een punt in de naam, en ten slotte lukte het. Telefonisch contact, het onderdeel zou worden besteld. De reparateur kwam regelmatig bij ons in de buurt en zou zelf langskomen. Na geruime tijd gebeld: o ja, het onderdeel is er, maandag ben ik in de buurt en kom ik langs, komt dat uit? Maandag thuis gebleven, maar geen reparateur gezien. Ik bak dus nu al maanden en maanden lang brood in de oven. Heel lekker, daar niet van. Maar het was wel gemakkelijk ’s avonds de panificadora, pardon: de broodmachine te kunnen inschakelen en de volgende ochtend wakker te worden met de geur van vers brood in mijn neus.

Moraal van dit verhaal: als je in Brasil gaat wonen, kies dan een grotere stad of ga in ieder geval op korte afstand van een grotere stad wonen. Anders begraaf je jezelf levend.