Tijdelijk leef ik hier niet volledig als vegetariër/visliefhebber. Noodgedwongen. Eerder schreef ik al eens dat we hier bij tijd en wijle erg veel last hebben van mieren. Dit seizoen zijn het overwegend heel kleine miertjes, té klein om er een behoorlijke foto van te maken. En ze zijn zó klein dat ze op onverwachte plekken naar binnen weten te glippen. Daarom bergen we etenswaren zo goed mogelijk verpakt op. Plastic zakken knopen we dicht of we gebruiken een soort plastic wasknijpers die we uit Nederland hebben meegenomen. Maar de laatste dagen worden we ermee geconfronteerd dat zelfs die knijpers de plastic verpakkingen kennelijk niet genoeg afklemmen. Ook vanmorgen aan het ontbijt moest Daniele lekkere zoete maïsbroodjes met de hand van miertjes ontdoen die kennelijk gisterenavond in de verpakking naar binnen wisten te sluipen. We proberen ze nu te slim af te zijn door (zie de foto) het plastic van het zakje tweemaal om de klem te wikkelen alvorens die te sluiten.
Tegen mijn principe in zal ik de afgelopen tijd dus wel eens ongemerkt mierenvlees hebben gegeten.