Brazilianen hebben inmiddels ook wel in de gaten dat je, als je nog een beetje mee wilt tellen, op zijn minst redelijk Engels moet kunnen spreken. Op de particuliere basisscholen schijnt het meer en meer gebruikelijk te zijn dat kinderen vanaf het eerste jaar Engelse les krijgen. En in de jaren dat ik hier nu woon is het aantal instituten waar je Engels (en vaak ook Spaans) kunt leren duidelijk toegenomen.

Een probleem, legde een Braziliaanse zakenman me eens tijdens een vliegreis uit, is dat veel van de leraren op die instituten hun Engels hier in Brazilië hebben geleerd en niet van native speakers. Daardoor moet je niet gek opkijken als iemand denkt Engels te spreken terwijl jij er niets van verstaat.

Correct Engels schrijven levert ook veel problemen op. In een restaurant bleek gratis draadloos internet beschikbaar; op het menu was toegevoegd: Wirelles. En in een advertentie op internet (zie het plaatje) zag ik Wiereless staan.

Vermoedelijk speelt er een rol bij dat in het Portugees eigenlijk alleen de r en de s dubbel voorkomen, zoals in arroz (rijst) en in esse (die daar bij jou). Alleen in woorden en namen die van oorsprong niet uit het Portugees komen, kom je weleens andere dubbele medeklinkers tegen. Zo ben ik een enkele keer het woord Villa in een plaatsnaam tegengekomen, terwijl Vila met één l echt Portugees is.

Interessant is dat hier soms een dubbele s wordt gebruikt waar die voor het gevoel van een Nederlander overbodig is, bijvoorbeeld in antisséptico; kennelijk geeft die dubbele s aan dat de tweede scherp moet worden uitgesproken. Zo bestaat ook het woord microrregião, wat ongetwijfeld betekent dat de r van região in de uitspraak niet mag worden verdonkeremaand.