Zo’n blog kan leuk zijn als er met regelmaat iets nieuws op is te lezen en vooral als dat dan ook nog iets belangwekkends is. Maar in mijn huidige drukke en roerige omstandigheden is dit blog eerder een beetje een blok aan mijn been. Ik wíl er wel iets op schrijven dat jullie kan boeien, niets liever eigenlijk, maar er zit te veel in mijn hoofd om er eens rustig voor te gaan zitten. Om jullie, trouwe bezoekers, niet de indruk te geven dat ik er alweer mee ben opgehouden, even een beknopt bericht, op zijn minst om jullie te groeten.
Maar er is ook voor mij zeer belangrijk nieuws te melden: op de dag na mijn 72ste verjaardag mocht ik op het Consulado-Geral do Brasil in Rotterdam mijn paspoort in ontvangst nemen dat ik er twee dagen eerder had ingeleverd. Met daarin het zo fel door mij begeerde Visto Permanente, het visum waarvan de geldigheid Indeterminado is, onbeperkt, en dat mij het recht geeft op Multiplas entradas, het meervoudig binnenkomen van Brazilië. Het visum is gedateerd op die verjaardag, mooier kon het niet. De heer Gonçalves, die mij in de ellendige gang door de Nederlandse instituties af en toe bemoedigde, zei bij de overhandiging: gaat u maar fijn van uw leven genieten! Hij kan er op rekenen dat ik alles op alles ga zetten om zijn en mijn wens in vervulling te laten gaan.
Het opruimen van mijn huis lijkt eindeloos te duren, maar op 12 juni komt de verhuizer en op 13 juni haalt de Utrechtse reinigingsdienst het laatste grofvuil van mij op in de Dadelstraat. Op 19 juni vlieg ik ’s ochtends om half zeven via Lissabon naar Belo Horizonte. Die nieuwe, in februari gestarte, verbinding van de Portugese luchtvaartmaatschappij TAP is vast en zeker voor mij en voor degenen die mij komen opzoeken bedoeld. Als de overstap in Lissabon goed verloopt, ben ik tegen het einde van de middag al op mijn bestemming. Mensen, mensen, wat een heerlijk vooruitzicht!