Tot nu toe had ik het hier vooral over de aardige of grappige kanten van het emigreren naar Brazilië. Maar er zijn natuurlijk ook heel andere kanten aan het leven hier. Toen ik ruim een maand geleden arriveerde, hoorde ik dat kort tevoren een kandidaat voor het burgemeesterschap (er zijn in het najaar verkiezingen) was vermoord. João Ramos, zoals hij heette, was eerder burgemeester geweest en hij schijnt zich heel populair te hebben gemaakt doordat hij veel tot stand heeft gebracht en bovendien zich zeer bekommerde om de Brazilianen die er het zwakste aan toe zijn. Naar de mening van velen treuzelden justitie en politie te veel met het onderzoek; ik kreeg de indruk dat men vermoedde dat men mensen de hand boven het hoofd wilde houden. Op de verjaardag van Mariana waren er demonstraties van mensen die vonden dat er haast moest worden gemaakt.
Maar een paar dagen geleden presenteerde de politie met veel vertoon de uitkomsten van het onderzoek. Een andere burgemeesterskandidaat zou opdracht hebben gegeven voor de moord. Mensen uit zijn omgeving zouden hebben verklaard dat hij bij wijze van spreken tot alles in staat was om zijn droom te verwezenlijken: burgemeester worden van Mariana. En de populariteit van João Ramos verminderde zijn kansen behoorlijk. Bovendien zou hij erop uit zijn geweest na de moord de beschuldigende vinger naar de huidige burgemeester te richten, zodat diens kamp minder kansen zou maken.
Als de politie je als verdachte aanwijst, ben je in Brazilië al meteen veroordeeld. Mijn liefde voor dit land en zijn bewoners kan niet wegnemen dat ik grote moeite heb met de manier waarop met verdachten wordt omgesprongen. Zodra je hier wordt gearresteerd kom je met naam en toenaam in de kranten en op radio en TV, mét je foto.
Het is maar een geluk dat straffen hier bij de wet zijn vastgesteld, want anders zouden de gevangenissen nog véél voller zijn. Op dit misdrijf staan straffen van 12 tot 30 jaar en volgens Daniele en ongetwijfeld veel meer Marianenses (zoals de inwoners van Mariana heten) is dat veel te laag. Een poging om haar te laten inzien dat die 12 tot 30 jaar toch echt heel lang zijn had ik net zo goed achterwege kunnen laten.
Als je de weergave van het politieonderzoek in de plaatselijke krant leest, kun je niet anders dan tot de conclusie komen dat de feiten wel erg ten nadele van die andere kandidaat, een bemiddelde apotheker, zijn. Hij ontkent er iets mee te maken te hebben, net als degene die Ramos vermoord zou hebben, maar de derde beschuldigde, die de motor bestuurde en verborg waarop de schutter werd vervoerd, heeft een complete bekentenis afgelegd. De opdrachtgever had bovendien de eigenaar van de motor, één van zijn werknemers, op vakantie gestuurd omdat die kennelijk even beter niet in de buurt kon zijn (de motor was van hem ´geleend´, zonder dat hij ervan wist). Maar hij kwam meteen terug, waarop de apotheker geprobeerd zou hebben hem te vergiftigen.
De plaatselijke krant Ponto Final heeft vrijwel een hele pagina gereserveerd voor het overigens objectief gebrachte verslag van het onderzoek en foto´s van een reconstructie van het misdrijf. Op dezelfde pagina heeft de familie van de apotheker een advertentie geplaatst waarin zij laat weten heilig in zijn onschuld te geloven, er voorstander van te zijn dat hij zich uit de verkiezingsstrijd terugtrekt om zich geheel aan het bewijzen van zijn onschuld te kunnen wijden, om zich daarna desgewenst opnieuw beschikbaar te kunnen stellen om als burgemeester te kunnen bijdragen aan de groei en bloei van de stad.
Stemmen is hier nog steeds een verplichting. Daniele zegt dat ze nu maar blanco gaat stemmen.