Met smart wacht ik nu al een paar weken op internet-aan-huis. Vorige week een paar maal gebeld waar de mij toegezegde modem bleef. Kreeg ik te horen dat er al tweemaal iemand aan de deur was geweest en dat ze nog één keer kwamen; als ik er weer niet was, dan begon het vermoedelijk van voren af aan. ´s Avonds om negen uur belt iemand aan: een meneer op een brommer die een doos met de modem bij zich heeft. Hoera!!!
Per post zou ik gebruikersnaam en wachtwoord krijgen, maar die had ik niet ontvangen en ze zaten niet bij de modem. Met de helpdesk gebeld, waar iemand niet in het systeem kon (volgens mij gewoon een smoes als ze even geen zin hebben). Later teruggebeld naar iemand die wél in het systeem kon en die me naam en wachtwoord voorlas. Voor de zekerheid gecontroleerd of ik het goed had opgeschreven.
Om de modem aan te sluiten op de contactdoos van de telefoon heb je een verloopsteker nodig, die wordt meegeleverd. Maar met een steker die ik nog had van vorig jaar had ik al geconstateerd dat de contactdoos die niet wilde accepteren. Zaterdag gebeld met de helpdesk. Daar vertelt een vriendelijke Braziliaan me dat ik maandag in een winkel een andere steker kan kopen. Na een nachtje slapen kreeg ik toch het gevoel dat de vier pinnetjes op de verloopsteker in vier sleufjes op de contactdoos zouden moeten passen. En ja hoor, de monteur van de contactdoos blijkt slordig te hebben gewerkt waardoor een kabeltje één van de sleufjes afsloot. Kabeltje losgemaakt, in het juiste bochtje gebogen, probleem zelf opgelost.
De software geïnstalleerd en vol verwachting de verbinding gestart. Foutboodschap: naam en/of wachtwoord zijn niet correct. Gebeld met de helpdesk. De gegevens zouden moeten kloppen. Al eens geprobeerd de modem opnieuw aan te sluiten, senhor? Ja, senhora, en de PC ook al opnieuw opgestart.
Verwezen naar een ander telefoonnummer. Dat geeft een uur lang in gesprek. Op een gegeven moment merk ik dat het al in gesprek geeft als ik pas bij het op drie na laatste cijfer ben. De helpdesk geeft me een ander nummer. Daar werken geen Brazilianen van vlees en bloed, maar een mevrouw op een computer. Die verwijst me na zoveel keer een cijfer intoetsen naar hetzelfde nummer dat aldoor in gesprek gaf.
Na een uurtje voldoende moed verzameld om opnieuw de helpdesk te bellen. Een vriendelijke mevrouw die alles nog eens controleert en ten slotte vraagt of er geen vriend is met internet. Maar het is zondagmiddag en de vriend met internet op het werk is waarschijnlijk op stap. Als ik zeg dat ik wel naar een internetcafé kan gaan, legt ze me uit hoe ik op de site van de provider kan inloggen en dat ik dan kan opgeven dat ik mijn wachtwoord ben vergeten. En hoe krijg ik dan een nieuw wachtwoord toegestuurd? Per e-mail, begrijp ik.
In het internetcafé blijk ik niet te kunnen inloggen omdat mijn gebruikersnaam en wachtwoord niet kloppen! Ik kan wel melden dat ik mijn wachtwoord ben vergeten. Automatische reactie: een nieuw wachtwoord is gestuurd naar het vervangende e-mailadres dat u hebt opgegeven. Maar ik heb helemaal nooit een ander e-mailadres kúnnen opgeven!
Ten slotte mijn problemen maar per e-mail naar een onzichtbare helpdesk gestuurd, met een e-mailadres dat ik wél kan bereiken. Met het verzoek me snel een antwoord te sturen, omdat ik nu al zó lang wacht …
Daar zit ik nu, met een modem met knipperende lichtjes, maar zonder toegang tot internet en dus nog steeds niet in staat om te skypen. Ik voel me even helemaal terug in Utrecht, die laatste twee weken, door KPN Planet van de wereld van internet afgesloten. Hier heet het Oi Velox en ze hebben een frisse huisstijl, maar voor mij lopen er al een paar flinke krassen door.