Zoals ik eerder meldde, kropen er eerder dit jaar, in de Braziliaanse zomer, twee jonge beija-flores (kolibri’s) uit het ei in een nestje onder mijn dak. Enkele weken geleden zat de moeder beija-flor-tesoura opnieuw te broeden, hoewel het hier al volop winter leek. Aan het einde van de middag wordt het behoorlijk koud en ’s nachts daalt de temperatuur geregeld tot tussen de vijf en tien graden. Kennelijk is dat voor een beija-flor geen beletsel om opnieuw voor nageslacht te zorgen. Ineens bleken er weer twee filhotes of jongen in het nest te zitten en de moeder was druk in de weer met het aanslepen van insecten.
Voor één van de jongen was het kennelijk te benauwd geworden in het nestje en die ging ernaast zitten, op de houten dakbalk. Daniele en ik probeerden foto’s en een klein stukje video te maken, maar we konden zelf niet hoog genoeg komen en behielpen ons met het vanaf de top van de ladder omhoog steken van de camera op een eenbeenstatief. In de zoeker konden we niet meer kijken, dus het was gokken om de camera goed te richten. Af en toe hadden we even het nestje met twee over de rand stekende snaveltjes in beeld en verder lieten de beelden ons zien dat dat jonge gebroed er rondom het nestje een zwijnenstal van had gemaakt. Al dat door de moeder aangesleepte eten moest er natuurlijk weer uit ook en soms kon je van beneden af goed zien hoe er flinke stralen naar buiten werden gespoten. Rondom het nest is het houtwerk inmiddels bezaaid met een mozaïek van zwarte poepjes.
Een week geleden zette ik de camera op statief, met de lens in de sterkste telestand. Zo konden we goed zien dat één van de twee filhotes aan de andere kant van het nest de ruimte nam om flink zijn vleugels uit te slaan. ‘Die vliegt de komende week uit’, zeiden we tegen elkaar. Maar het duurde in plaats van een paar dagen nog geen uur voordat hij was vertrokken. Zijn broertje of zusje bleef in het nest achter.
Vanochtend meende ik het nestje leeg te zien en onmiddellijk daarna zag ik het tweede filhote dood op de tegels onder het nestje liggen. Vermoedelijk uit het nest gevallen en nog niet voldoende in staat te vliegen. Het prachtige kleine vogeltje heeft een grafje gekregen in de aarde onder onze bananenbomen.

Op de foto’s het stoffelijk overschotje zoals ik het aantrof en twee details waarin de blauwe staart en de kleurenpracht van het verenkleed goed te zien zijn.