Om een heel klein beetje mee te maken wat bootvluchtelingen meemaken. En hoe de Grieken hen helpen aan land te komen, in Europa, dat de vluchtelingen en de Grieken het liefst aan hun lot overlaat.
Video, gepubliceerd door de New York Times.
Hier een indringend verhaal over hoe het de vluchtelingen in Griekse opvangkampen kan vergaan.
En hier een artikel over vluchtelingen die landen in Lampedusa.
Vingerhoedskruid, gefotografeerd in de tuin van vrienden in het Zuid-Limburgse Bocholtz. Wetenschappelijke naam: Digitalis.
Eenentachtig jaar geleden woonden mijn ouders in Lathum, een gehucht aan de Gelderse IJssel, destijds behorend tot de gemeente Angerlo. Op 21 mei 1936 kwam ik daar ter wereld. Angerlo ging alweer jaren geleden op in de gemeente Zevenaar.
Ik maakte deze foto toen ik elf jaar geleden, op mijn zeventigste verjaardag, toevallig ook een zondag, mijn geboorteplaats opzocht als een hommage aan mijn ouders. Ik belde aan bij het huis waar ik was geboren, werd binnen genodigd en had een ontzettend warme ontmoeting met de toenmalige bewoners.
Op de foto is te zien dat het een wat grijze dag was, maar binnenin mij scheen volop de zon.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Rieten daken, ik vind ze vrijwel altijd mooi. Maar het edele van het werk van de rietdekkers zie je pas goed als je met je neus op het riet kunt staan. Dat was me gegund op een omloop in Langerak.
Klik op de foto om hem geïsoleerd te zien.
Nog een zonnig uitzicht bij het stadje Juseu in de Spaanse Pyreneëen.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Tijdens een tocht door de noord-oostelijke Pyreneëen bood zich in een bocht van de weg ineens dit boeiende uitzicht aan. De foto laat goed zijn hoe gevarieerd het bergland hier is.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Een kijkje in het stadje Juseu zelf, in de noord-oostelijke Pyreneëen.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Laatst waren we op dit weblog al in de noord-oostelijke Pyreneëen. Vandaag opnieuw een foto vanuit dat ruige bergland. We kijken hier omhoog naar het stille stadje Juseu.
Klik op de foto om hem geïsoleerd te zien.
Zelfde plek als gisteren, maar nu met wat meer kleur. Het verrast me steeds dat er zo dicht bij de zee en het zoute water, op de ruige ondergrond nog zoveel bloemenpracht mogelijk is.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Aan de Portugese kust, ter hoogte van de stad Caldas da Rainha, ook niet ver van het historisch interessante Óbidos. Een kleine honderd kilometer ten noorden van Lisboa, Lissabon. Het was tamelijk ruig weer en de rotsige duinen waren ook ruig.
Klik op de foto om hem groter te zien.