In één van de grote chocoladeketens in Brazilië, de CacauShow, waren tot enige tijd geleden een soort grote bonbons te koop met de naam Holandesa. Het deed me niet aan een specifiek Nederlands chocoladeproduct denken. Vermoedelijk is het net zoiets als met het Engelse Dutch, dat wordt gebruikt in uitdrukkingen die ons nauwelijks iets zeggen. Hetzelfde is het geval met de Torta Holandesa, die in grote Braziliaanse steden is te krijgen. Carla Duclos, een Braziliaanse die al tien jaar in Nederland woont, vertelde dat ze in Amsterdam meteen naar die torta op zoek was gegaan, maar dat hij nergens was te vinden. Gelukkig ontdekte ze snel wat ze nu de echte Torta Holandesa vindt: appeltaart! Op haar eigen kook- en baksite Entrepanelas (Tussen pannen) is te zien dat ze een prachtige en ongetwijfeld heerlijke appeltaart weet te bakken.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Vingerhoedskruid, gefotografeerd in de tuin van vrienden in het Zuid-Limburgse Bocholtz. Wetenschappelijke naam: Digitalis.
Eenentachtig jaar geleden woonden mijn ouders in Lathum, een gehucht aan de Gelderse IJssel, destijds behorend tot de gemeente Angerlo. Op 21 mei 1936 kwam ik daar ter wereld. Angerlo ging alweer jaren geleden op in de gemeente Zevenaar.
Ik maakte deze foto toen ik elf jaar geleden, op mijn zeventigste verjaardag, toevallig ook een zondag, mijn geboorteplaats opzocht als een hommage aan mijn ouders. Ik belde aan bij het huis waar ik was geboren, werd binnen genodigd en had een ontzettend warme ontmoeting met de toenmalige bewoners.
Op de foto is te zien dat het een wat grijze dag was, maar binnenin mij scheen volop de zon.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Rieten daken, ik vind ze vrijwel altijd mooi. Maar het edele van het werk van de rietdekkers zie je pas goed als je met je neus op het riet kunt staan. Dat was me gegund op een omloop in Langerak.
Klik op de foto om hem geïsoleerd te zien.
Een tastbare herinnering aan de Tweede Wereldoorlog, die ik meemaakte in Enschede en in Sittard. Iedereen die in het bevolkingsregister was ingeschreven kreeg een Distributiestamkaart en op vertoon daarvan werden bonnen uitgereikt die konden worden ingewisseld voor levensmiddelen, kleding of, als je daarvoor in aanmerking kwam, bijvoorbeeld een fiets. Verzetsgroepen deden overvallen om distributiekaarten en bonnen te bemachtigen voor mensen die waren ondergedoken.
In de loop van de oorlog werden de oorspronkelijke stamkaarten vervangen door deze Tweede Distributie Stamkaart. Het kon gelukkig niet voorkomen dat het verzet voor onderduikers in nieuwe kaarten kon voorzien.
Op Wikipedia is meer informatie over het distributiesysteem te vinden.
Klik op de foto’s om ze groter te zien.
Historisch fruit: bramen in wording op het plaatsje van mijn vroegere huis in de Utrechtse wijk Wittevrouwen.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Een typisch Nederlands landschap, mag je dit wel noemen. Ik maakte de foto tijdens een wandeling in de omgeving van Gouda en de Reeuwijkse Plassen.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Onze digitale revolutie heeft ook een nieuwe emancipatiegolf veroorzaakt, in die zin dat iedereen, ongeacht zijn kennis, ervaring, intelligentie, ieder ogenblik de hele wereld kan laten weten wat hij van alles vindt. Hofland, de Groene, 24-04-2012