Een paar jaar geleden stond ik op mijn beurt te wachten in één van de mooie winkels in keuken- en restaurantartikelen die Utrecht rijk is. Het was er druk en bij de toonbank, vlakbij de ingang, was de sfeer een beetje gejaagd, zag ik op afstand. Een klant wilde een mes kopen en ik wist uit ervaring dat er vlijmscherpe keukenmessen op de toonbank lagen. Eén van de verkoopsters demonstreerde kennelijk een mes, sneed zich in een vinger en riep luid en scherp: Cut! Ze liep met een bloedende vinger langs me, vermoedelijk om een pleister te zoeken. ‘Uw Engelse uitspraak is perfect!’, zei ik tegen haar, om haar op te beuren. Maar ze reageerde niet. Toen bedacht ik me dat er taalverwarring moest zijn opgetreden. Ik had kennelijk een k voor een c aangehoord.
Grappig verhaal. Het doet mij vermoeden dat de dame in kwestie wellicht ietwat bekakt het gewraakte woordje uitsprak. Dan gaat het meer op het Engels lijken dan bij de oer-Hollandse uitspraak met zijn korte u. Of de schrik en pijn haalden het ‘ronde’ uit de gewone Nederlandse uitspraak.
Constant, een geweldige reactie van jou, maar in haar positie natuurlijk wat pijnlijk 😉
ze spreekt dus wel in vaktermen in het Engels.