
Op die regenachtige dag in Chania, de havenstad op het eiland Kreta, kwam ik in de oude wijk achter de haven dit mooie tafereel tegen: een natte straat met een nog gesloten muziekcafé met de toepasselijke naam Fagotto. Vanwege de regen was er geen hond te bekennen.
Klik op de foto om hem groter te zien.

Eenmaal bezocht ik Kreta in het najaar. Het begon goed, met prachtig nazomerweer. Ik liep met mijn rugzak langs de zonnige zuidkust. Maar op een avond betrok het en de volgende dag regende het continu en was de temperatuur aardig gedaald. Aan het einde van de middag bereikte ik Chania. De terrassen aan het havenfront waren nagenoeg verlaten. Tijdens een wandeling kwam ik alleen nog een groep honden tegen. Een beetje nat zonlicht zorgde toch voor een bijzondere sfeer.
Klik op de foto om hem groter te zien.

Op het eiland Kreta lijkt het soms even of je op het vasteland bent, maar je ruikt bijna steeds de nabijheid van de zee. Deze kleurrijke gevel kwam ik tegen tijdens een middagwandeling op een stil uur in een wijk achter de haven van Chania, de plaats vanwaar velen de oversteek maken naar het echte vasteland of (per vliegtuig) meteen naar een andere Europese bestemming.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Onze digitale revolutie heeft ook een nieuwe emancipatiegolf veroorzaakt, in die zin dat iedereen, ongeacht zijn kennis, ervaring, intelligentie, ieder ogenblik de hele wereld kan laten weten wat hij van alles vindt. Hofland, de Groene, 24-04-2012