Wat een lekker ruig stukje landschap in de Bourgogne.
Klik op de foto om hem wat groter te zien.
Laatst liet ik hier wat Franse brievenbussen zien, allemaal uit de oude doos. Nu kwam ik er weer een tegen, een bijzondere. In een verzameling bussen (misschien voor een heel dorp?) was er één gereserveerd voor de uitgaande post. In het venstertje naast het slotje kon je zien wanneer de bus zou worden gelicht. Goede oude tijd.
Klik op de foto om hem wat groter te zien.
Filatelie, postzegels, wie denkt er nog aan? Internet en e-mail hebben ze bijna weggevaagd. De liefhebber vindt postzegels nog in winkeltjes zoals dit wat verstofte zaakje in Parijs, in een smal winkelstraatje tussen Montmartre en het centrum, als ik het mij goed herinner. Je kon er ook oude cartes postales, ansichtkaarten, vinden. Ik kocht er ooit een die een Franse vluchteling in de tijd van de Eerste Wereldoorlog vanuit Assen naar zijn familie in Frankrijk had gestuurd.
Als je op de foto klikt, krijg je hem groter te zien.
“Hoe krijgen we de post zo snel en betrouwbaar mogelijk bij de mensen?” Dat was destijds de ‘missie’ van de posterijen in Frankrijk. Mijn fascinatie voor brievenbussen had ook betrekking op de bussen en busjes waar de post werd bezorgd. Vaak zag je een hele verzameling bussen in een onderdoorgang naar een binnenplaats waar een aantal woningen op uitkwamen. Het was dikwijls een rommeltje, maar wel een rommeltje met een heel eigen schoonheid en romantiek. Aan de gaten en de schaduwvlekken op de muur kon je soms zien dat er meer postbussen dienst hadden gedaan. Misschien was de bus er niet meer voor de brief die de postbode een plaatsje in de openlucht gaf.
Als je op de foto klikt, krijg je hem groter te zien.
In Frankrijk werd ik altijd gefascineerd door de brievenbussen. Omdat het in de tijd was dat e-mail nog helemaal niet bestond, droeg ik van tijd tot tijd mijn steentje bij met een lading ansichtkaarten. Hoewel de brievenbussen er soms oud uitzagen, functioneerden ze goed en zelfs op het platteland werden ze dagelijks gelicht. Het was de tijd dat directies en postbodes nog dachten: hoe krijgen we de post zo snel en betrouwbaar mogelijk bij de mensen, in plaats van: hoe schroeven we onze winsten zo hoog mogelijk op?
Als je op de foto klikt, krijg je hem groter te zien.
Je zou misschien denken dat ik deze foto recent in Frankrijk had gemaakt. De datum staat er weliswaar niet bij, maar ik weet zeker dat ik hem misschien wel veertig jaar geleden schoot op één van mijn vele en dierbare zwerftochten door toen nog La Douce France.
Politiek-getinte posters hoorden in het straatbeeld, niet alleen in Parijs, maar ook op het platteland.
Gezien de teksten had het inderdaad ook vandaag kunnen zijn geweest:
Tegen het racisme
Tegen het fascisme
Vóór de eenheid van de werknemers tegen het kapitalisme
Gelijkheid van rechten voor Fransen en immigranten
Stemrecht voor de immigranten
Met wellicht één verandering:
Vóór de eenheid van de werknemers tegen het neoliberalisme.
Als je op de foto klikt, krijg je hem groter te zien