Om een heel klein beetje mee te maken wat bootvluchtelingen meemaken. En hoe de Grieken hen helpen aan land te komen, in Europa, dat de vluchtelingen en de Grieken het liefst aan hun lot overlaat.
Video, gepubliceerd door de New York Times.
Hier een indringend verhaal over hoe het de vluchtelingen in Griekse opvangkampen kan vergaan.
En hier een artikel over vluchtelingen die landen in Lampedusa.
Deze paarden (cavalos in het Portugees) slijten hun dagen met het rondrijden van toeristen door het historische centrum van Tiradentes.
Ze zijn niet te benijden als je ziet over wat voor hobbelige keien ze hun hoeven moeten zien te verplaatsen. Gelukkig kunnen ze van tijd tot tijd een rustpauze inlassen.
Zelf ga ik ook zo’n pauze inlassen. Vanaf vandaag laat ik niet meer elke dag iets van me zien. Ik ga terug naar een onregelmatiger ritme. Maar stilvallen doe ik niet.
Klik op de foto’s om ze groter te zien.
In Belo Horizonte, hoofdstad van de deelstaat Minas Gerais, is een bij toeristen bekende wijk: Pampulha. De wijk is gebouwd rondom het meer met de naam Lago de Pampulha. Het was één van de eerste grote en spraakmakende projecten van architect Oscar Niemeyer, die later een grote rol zou spelen bij de ontwikkeling van Brasília, de huidige nationale hoofdstad. Niemeyer werd naar Belo Horizonte gehaald door Juscelino Kubitschek, de toenmalige burgemeester, die later als president van Brazilië de plannen doorzette om in het hart van het land een compleet nieuwe hoofdstad te ontwikkelen.
Deze foto met uitzicht op het meer is genomen vanuit de inmiddels beroemde kerk Igreja de São Francisco, ontworpen door Niemeyer.
Klik op de foto om hem groter te zien.
In één van de grote chocoladeketens in Brazilië, de CacauShow, waren tot enige tijd geleden een soort grote bonbons te koop met de naam Holandesa. Het deed me niet aan een specifiek Nederlands chocoladeproduct denken. Vermoedelijk is het net zoiets als met het Engelse Dutch, dat wordt gebruikt in uitdrukkingen die ons nauwelijks iets zeggen. Hetzelfde is het geval met de Torta Holandesa, die in grote Braziliaanse steden is te krijgen. Carla Duclos, een Braziliaanse die al tien jaar in Nederland woont, vertelde dat ze in Amsterdam meteen naar die torta op zoek was gegaan, maar dat hij nergens was te vinden. Gelukkig ontdekte ze snel wat ze nu de echte Torta Holandesa vindt: appeltaart! Op haar eigen kook- en baksite Entrepanelas (Tussen pannen) is te zien dat ze een prachtige en ongetwijfeld heerlijke appeltaart weet te bakken.
Klik op de foto om hem groter te zien.
In het centrum van het Braziliaanse Ouro Preto loont het de moeite naar beneden te kijken. Niet alleen om te zien waar je je voetstappen moet zetten. Je ontdekt er de ene na de andere mooie stoeptegel. Als je er wat langer naar kijkt, zie je er misschien gezichten in.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Het zal vast niet als kunstwerk zijn bedoeld, maar deze stoeptegel in Ouro Preto, één van de historische steden in de Braziliaanse deelstaat Minas Gerais, zou van mij aan de wand van een museum mogen worden tentoongesteld. Interessant zijn die stippen. Ik vermoed dat ze zijn aangebracht om te voorkomen dat je tijdens een regenbui op de spekgladde steen onderuit zou gaan.
Klik op de foto om hem groter te zien.
De putdeksel van een paar dagen geleden lag in een redelijk eigentijdse stoep in Mariana. Deze deksel fotografeerde ik in een stoep in hartje Ouro Preto, waar de omringende ‘tegels’ vermoedelijk ongeveer vierhonderd jaar oud zijn. Zo te zien is er een deel van een oude steen uit gehaald om plaats te maken voor de put en is het gat opgevuld met eigentijds beton. Toch een schilderachtige omgeving, vond ik.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Eindeloos lijken de stranden van Brazilië, en zeker in de Nordeste, het noord-oostelijke deel van het land. Dit strand ligt op maar enkele kilometers van het meest oostelijke punt van Brazilië. Het is één van de stranden in de gemeente Conde in de deelstaat Paraíba. Ook daar volgt het ene tropische strand op het andere.
Vrienden die vroeger in Utrecht woonden, hebben vlak bij dit strand een hotel annex restaurant met de mooie naam Recanto das Tulipas, Schuilplaats van de tulpen.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Vingerhoedskruid, gefotografeerd in de tuin van vrienden in het Zuid-Limburgse Bocholtz. Wetenschappelijke naam: Digitalis.
Eenentachtig jaar geleden woonden mijn ouders in Lathum, een gehucht aan de Gelderse IJssel, destijds behorend tot de gemeente Angerlo. Op 21 mei 1936 kwam ik daar ter wereld. Angerlo ging alweer jaren geleden op in de gemeente Zevenaar.
Ik maakte deze foto toen ik elf jaar geleden, op mijn zeventigste verjaardag, toevallig ook een zondag, mijn geboorteplaats opzocht als een hommage aan mijn ouders. Ik belde aan bij het huis waar ik was geboren, werd binnen genodigd en had een ontzettend warme ontmoeting met de toenmalige bewoners.
Op de foto is te zien dat het een wat grijze dag was, maar binnenin mij scheen volop de zon.
Klik op de foto om hem groter te zien.