Eerder was hier al artesanato, kunstnijverheid, te zien in de vroegere gevangenis van Recife, de hoofdstad van de deelstaat Pernambuco in Brazilië.
In een van de vele winkeltjes trof ik prachtige ingelijste verzamelingen aan van minuscule aardewerk beeldjes. Je kijkt je ogen uit als je ze van dichtbij bekijkt en de details kunt bewonderen.
Uit de bovenste foto haalde ik dit groepje naar voren:
Klik op de bovenste foto om hem groter te zien.
Al eerder maakten we kennis met het immens populaire aardewerk uit het Braziliaanse noord-oosten, de Nordeste. In een van de winkels in het kunst- en kunstnijverheidscentrum dat we hier gisteren leerden kennen, kwam ik deze collectie tegen.
Bovenin zien we, behalve bruidsparen en bruiloftsgasten, veel muzikanten. En in de rechter benedenhoek van de bovenverdieping een groep Retirantes, mensen die uit het gortdroge binnenland naar de stad waren gevlucht en bij het eerste bericht over regen schielijk terugkeren.
Op de benedenverdieping (bekijk de foto vooral groter door erop te klikken) zien we verschillende ambachten en in het midden een biechtvader met zijn biechteling.
In het hart van de stad Recife, hoofdstaat van de Braziliaanse deelstaat Pernambuco, staat een bijzonder gebouw. Vroeger diende het als gevangenis en het is dan ook voorzien van heel dikke muren en zware deuren. Toen ik er tijdens een van mijn eerste reizen in Brazilië kennis mee maakte, was het een centrum voor kunst en kunstnijverheid geworden. In een groot aantal cellen waren winkels te vinden.
Op de voorgrond twee enorme vergrotingen van een populair noord-oostelijk souvenir: modellen van een stier die een hoofdbestanddeel vormt van bumba-meu-boi, een grandioos feest dat eind juni wordt gevierd ter ere van São João, de Heilige Johannes. De normale uitvoeringen passen in je hand.
Klik op de foto om hem groter te zien.
Recife is de hoofdstad van de Braziliaanse deelstaat Pernambuco, in het noord-oosten, de Nordeste. Zoals ik eerder vertelde is Recife groot geworden doordat Maurits van Nassau Siegen hier in de zeventiende eeuw een tijdje de baas is geweest in opdracht van de West-Indische Compagnie. Hij liet duidelijk zijn sporen na, ook doordat hij wetenschappers en kunstenaars een beeld van onder andere de inheemse bewoners en de flora en fauna liet maken.
Dit mooie gebouw staat in een stadswijk die heel goed is gerestaureerd en waar je vanuit het centrum naar toe kunt gaan via een brug die naar Maurits van Nassau is vernoemd.
Toen de foto uit mijn camera kwam, dacht ik dat er bovenin een vlekje zat. Maar het bleek een duif te zijn die in de schaduw een plekje met mooi uitzicht had gevonden.
Klik op de foto om hem groter te zien.
We zijn hier in Olinda, in het noordoosten van Brazilië, de deelstaat Pernambuco. Ooit kwamen veroveraars van de West-Indische Compagnie hier aan land, om voor een kleine dertig jaar een deel van Brazilië tot een Nederlandse kolonie te maken. Prins Maurits van Nassau Siegen voerde er van 1636 tot 1644 een voor die tijd verlicht bewind. In tegenstelling tot de Portugezen stond hij vrijheid van godsdienst toe, al mochten de rooms-katholieken geen missie-activiteiten meer bedrijven. Prins Maurits had een grote wetenschappelijke en artistieke belangstelling; daaraan is het te danken dat met name twee Nederlandse schilders, Frans Post en Albert Eckhout, de landschappen en de natuur in die tijd minutieus vastlegden. De Brazilianen zijn Prins Maurits daar nu nog dankbaar voor.
Maurits zetelde in de stad Recife, waarvan je het silhouet door het rechter raam kunt zien. Door het linker raam zie je de zuidelijke Atlantische Oceaan.
Overigens hielden de Nederlandse veroveraars in Olinda zelf stevig huis. Alle rooms-katholieke kerken werden op één na met de grond gelijk gemaakt. Desalniettemin zijn er weer verscheidene kerken uit de koloniale tijd te bewonderen.
Klik op de foto om hem groter te zien.