Deze paarden (cavalos in het Portugees) slijten hun dagen met het rondrijden van toeristen door het historische centrum van Tiradentes.
Ze zijn niet te benijden als je ziet over wat voor hobbelige keien ze hun hoeven moeten zien te verplaatsen. Gelukkig kunnen ze van tijd tot tijd een rustpauze inlassen.
Zelf ga ik ook zo’n pauze inlassen. Vanaf vandaag laat ik niet meer elke dag iets van me zien. Ik ga terug naar een onregelmatiger ritme. Maar stilvallen doe ik niet.
In Tiradentes kwam ik dit graf tegen. De hier begraven Marcelo Gomes werd zo te zien slechts veertig jaar oud. Maar zijn familieleden en vrienden schreven op de grafplaat: Alles wat goed is, duurt de tijd die nodig is om onvergetelijk te worden.
Een andere barokke kerk, de Nossa Senhora do Rosário, Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans, in het historische stadje Tiradentes, De kleine kerk heeft geen toren, maar links is wel een soort klokkenstoel te zien. Het is het oudste kerkje van Tiradentes. Het staat in het hart van het stadje, voor degenen die Tiradentes kennen: schuin tegenover de vroegere gevangenis, waar tegenwoordig het Museu de Sant’ana, het museum voor de heilige Anna, is gevestigd.
Christelijke feesten zoals Kerst, Pasen en Pinksteren duren hier maar één dag. Al vinden de Brazilianen dat Kerst twee dagen duurt, omdat het feest begint op de avond van 24 december.
Maar feestdagen komen we niet tekort, want deze vrijdag, 21 april, viert Brazilië een nationale feestdag, de Dag van de Onafhankelijkheid. Die wordt vaak kortweg Tiradentes genoemd, naar de nationale held van de onafhankelijkheidsbeweging uit de negentiende eeuw.
Ik schreef hier al eerder over Tiradentes en over het historische stadje dat naar hem is vernoemd omdat hij er is geboren. Op de foto een borstbeeld van Tiradentes, in het centrum van het stadje.
Een klein huis in Tiradentes (MG), waar we al eerder op bezoek waren. Veel van deze huisjes zijn nu bezit van beter bedeelde Brazilianen uit grote steden die hier hun weekends doorbrengen. Je kunt het slechter treffen! Met het flink uitstekende dak is het huis beschermd tegen al te felle zonneschijn.
Een winkel in een ander oud stadje, Tiradentes MG, en in een oud pandje. Tiradentes is rijk aan dit soort winkels met artesanato, kunstnijverheid. Het woord Demolição boven de ingang duidt op meubels die zouden zijn gemaakt van hout dat eerder werd gebruikt voor meubels of andere objecten in huis. Maar net zoals me destijds in Amsterdam werd verteld dat zogenaamd antieke meubeltjes of heiligenbeelden soms tamelijk nieuw waren en een tijdje in de vochtige grond hadden gelegen – zo werd ik ook in Brazilië gewaarschuwd dat er meer en meer namaak in de handel is.
Terug in Tiradentes, waar geen enkel bezoek me te veel was. Gewoon, een muur die een erf afschermt van de straat en een poort die mijn aandacht trok door zijn kleuren. Zulke verrassingen kom je tegen in vrijwel elke straat in het historische stadje.
Ook in het doorgaans levendige historische centrum van het inmiddels bekende Tiradentes: een stille dwarsstraat met uitbundig over de muur gesprongen groen en bloemen.
Voor veel toeristen eindigt een wandeling in Tiradentes bij de bekendste kerk van het stadje, de Matriz de Santo Antônio. Deze kerk ligt hoog en aan het einde van wat misschien wel de hoofdstraat van Tiradentes is. Maar wie even om de kerk heen loopt, ziet dat een straat aan de zijkant verder omhoog voert. Dat is het begin van een mooie en rustige wandelroute die langs het restaurant bij de kever of fusca voert en verder langs een groot aantal betrekkelijk kleinere woningen die veelal als weekendhuis in gebruik zijn. Hoe hoger je komt, hoe meer uitzicht je krijgt over het historische centrum en de wijken er omheen. Ook voert deze straat naar een kerk waarachter een ruimte met veel ex-votos is te bezichtigen.
Tussen de palmbomen door zie je de Matriz, die ook bekend staat vanwege de grote hoeveelheid goud in het interieur.
Dit pittoreske straatje fotografeerde ik in het al eerder ter sprake en in beeld gekomen historische stadje Tiradentes, genoemd naar de bekende Braziliaanse held van de onafhankelijkheid. Tiradentes is ontstaan aan het begin van de achttiende eeuw, in de tijd van de Braziliaans-Portugese goudkoorts. Vrijwel alle gebouwen en straten zijn er dus gebouwd en aangelegd door slaven. Als je met dat in het achterhoofd kijkt naar de soms enorme stenen platen in het plaveisel en bedenkt dat die er met mankracht naar toe zijn gebracht…
Klik op de foto om hem groter te zien.
Onze digitale revolutie heeft ook een nieuwe emancipatiegolf veroorzaakt, in die zin dat iedereen, ongeacht zijn kennis, ervaring, intelligentie, ieder ogenblik de hele wereld kan laten weten wat hij van alles vindt. Hofland, de Groene, 24-04-2012
Ze zijn niet te benijden als je ziet over wat voor hobbelige keien ze hun hoeven moeten zien te verplaatsen. Gelukkig kunnen ze van tijd tot tijd een rustpauze inlassen.
