Veel van wat ik hier schrijf vindt zijn oorsprong ergens in mijn geheugen. Nu eens een onderwerp dat nog maar heel recent is geboren. Een maand of twee zal het geleden zijn dat ik droomde dat de elektriciteit wereldwijd ineens niet meer beschikbaar zou zijn. En niet door een tijdelijke stroomstoring, maar voor lange duur en misschien wel voor altijd. In mijn droom opende zich een somber scenario. Stel je voor dat je ’s avonds in het donker de deur uit moet: nergens is nog een spoortje licht te bekennen. De eerste twee dagen brengen koplampen van auto’s nog een beetje soelaas, maar ook dat is gauw over. Automobilisten proberen het werkzame leven van hun auto te verlengen door hem weinig te gebruiken, maar na hoogstens twee dagen is er aan de pomp geen bezine meer, en de pompen zelf werken trouwens ook niet meer. In ziekenhuizen en supermarkten bieden stroomaggregaten nog even soelaas, maar als de brandstof daarvan op is, blijkt er geen telefoon meer om de leverancier te bellen. En bij die leverancier is de voorraad ook snel uitgeput.

k stelde me in mijn droom voor dat ik in het pikdonker de straat op zou moeten. Mijn woonplaats Mariana wordt er sowieso al niet veiliger op; elke week hoor je van overvallen en inbraken. In het donker hebben vandalen en criminelen min of meer vrij spel; dan kun je maar beter binnen blijven.
Thuis is er geen TV, radio of geluidsinstallatie meer. Koelkast en vriezer laat het verder allemaal koud. En wat het leven van velen echt ingrijpend gaat veranderen dat is dat we ineens weer moeten zien te leven zonder internet. Geen contact meer met de andere kant van de wereld of de andere kant van het land. Niets meer op afstand bestellen of betalen. Geen nieuws meer via de digitale media, geen contacten meer via de sociale media.

Een dag of drie geleden las ik hier een artikel over het uitvallen van de elektriciteit. Zoals was te verwachten hebben wetenschappers en beleidmakers zich er al het hoofd over gebroken en sombere scenario’s uitgewerkt.
In een land als Brazilië wordt het probleem nog iets actueler doordat de grootste droogte in tachtig jaar de elektriciteitsproductie in de problemen brengt. Er zijn in dit land veel grote rivieren en daarvan wordt kwistig gebruik gemaakt om energie op te wekken. Maar als het waterpeil zichtbaar daalt, dreigen ook de stuwdammen droog te vallen. (En als men hier op kernenergie had ingezet, was de koeling een probleem geworden doordat er geen water meer kan worden opgepompt en waren we van de regen in de drup gekomen). Voorlopig lijkt uitsluitend zonne-energie een oplossing, maar die is hier alleen nog maar populair in nieuwbouw en dan vooral voor de verwarming van water voor de douche.

(In een aantal gemeenten in Brazilië zijn de carnavalsfeesten dit jaar afgelast of geminimaliseerd om de elektriciteitsvoorziening te ontzien.)

Nadat ik de sombere kanten in mijn droom en in de dagen erna de revue had laten passeren bedacht ik me ineens ook iets positiefs. Als de stroom het laat afweten, zijn al die immense shows, zoals nu met carnaval, ineens helemaal verleden tijd. Niet meer die letterlijk torenhoge luidsprekers waar het ene oor na het andere slechter van wordt, geen lichtshows meer die de muziek en de musici naar de achtergrond dringen. Dan krijgen we vanzelf de buurtfeesten terug, met pure livemuziek, zonder ook maar één microfoon of versterker. Ineens viert de menselijke maat weer hoogtij. De buurtfeesten en het stadsfeest vinden plaats als er nog voldoende daglicht is en sterven langzaam weg als we met kaarslicht de weg naar huis  zien te vinden.
Er is meer positiefs in het vooruitzicht. Zonder elektriciteit is er geen elektronische muziek meer en geen elektronische muziekoverdracht. De stichting Brein wordt overbodig als er alleen nog maar livemuziek is. Illegaal kopiëren is er niet meer bij.
En de criminaliteit zal zichzelf opnieuw moeten uitvinden. Want nu gaat het de dieven om je mobieltje en je bankpasje en je digitale camera, of thuis om je flitsende TV. Maar die zijn ineens allemaal volstrekt waardeloos geworden. Dus kunnen we misschien toch gewoon veilig in het donker de straat op, omdat we niets bij ons hebben waar een crimineel munt uit kan slaan.
Hé, wie zei ook weer “dat elk nadeel zijn voordeel heb”?